‘Ik wil weten en voelen wat er speelt op de vloer’
In het Catharina Ziekenhuis behoort ze inmiddels tot het meubilair. Marie-José Swinkels neemt na 33 jaar afscheid als teamleider van de afdeling Bereidingen en het laboratorium van het Catharina Ziekenhuis. In juni gaat zij met vervroegd pensioen. Dan is het ‘Marie-José’ tijd zoals ze het zelf noemt. “Misschien ga ik wel terug naar mijn roots; de Bavaria bierbrouwerij!” Iets wat 40 jaar geleden ondenkbaar was.
Als telg uit de 7e generatie van de familie Swinkels trad zij, als oudste dochter, niet in haar vaders voetsporen. En dat terwijl het bier door haar aderen stroomde. Mijn vader was een Swinkels en mijn moeder komt van de Artois brouwerij. Ik wilde wel, daar lag het niet aan. Maar als meisje gaan werken in de brouwerij, was toentertijd ‘not done’ bij Bavaria. Alleen zonen mochten toetreden. Ik wilde zelfs nog wel de brouwersopleiding gaan doen. Maar generaties voor mij hadden dat zo besloten, anno 2020 is een dergelijk afspraak ondenkbaar”, lacht ze.
Nooit meer weg gegaan
Dus startte Marie-José met de opleiding tot klinisch farmaceutisch analist. Na wat omzwervingen en de geboortes van haar kinderen, begon ze in 1990 in de ziekenhuisapotheek van het Catharina Ziekenhuis. Ze is er nooit meer weg gegaan. “In eerste instantie ben ik begonnen als chemisch analist op het laboratorium van de ziekenhuisapotheek. Maar ik wilde meer. Ik weet nog dat mijn leidinggevende tijdens mijn jaargesprek vroeg of ik teamleider wilde worden van het laboratorium. Hij kreeg niet eens de gelegenheid om uit te praten en zijn vraag te stellen en ik had al impulsief ‘ja’ gezegd. Mijn impulsieve beslissingen zijn in het verleden mijn beste beslissingen geweest. Het hoort bij mij. Ik wilde meedenken met het proces. Dat jaargesprek kan ik me nog helder voor de geest halen en ik moet er nu nog om glimlachen.”
Mijlpaal
Door de jaren heen heeft Marie-José steeds meer verantwoordelijkheden gekregen. “Ik bleef uitgedaagd. Naast het laboratorium kreeg ze in 2014 ook de verantwoordelijkheid voor de afdeling Bereidingen. “Mijn werkzaamheden waren vooral gericht op de dagelijkse aansturing van beide teams. Ik ben echt een teamplayer en heb altijd tussen de mensen op de vloer gezeten. Je moet me niet in een kantoor zetten. Ik wil weten en voelen wat er speelt, tussen de mensen. De laatste jaren miste ik die aansluiting wel eens. De werkdruk werd steeds groter. De eisen werden steeds strenger en er kwamen steeds meer regels. Een belangrijk facet is de GMP richtlijn waaraan alle uitgevoerde werkzaamheden moeten voldoen. Deze behaalde we voor de eerste keer in 2000. Dat was een mooie mijlpaal, iets waar ik trots op ben als ik terugkijk in de tijd. Het geeft ons het bestaansrecht als ziekenhuisapotheek. We zijn vroeg op die trein gestapt waardoor we nu bouwen aan een gloednieuw bereidingscentrum op eigen terrein.”
Leven in de brouwerij
De pensionado gaat niet stilzitten. “Nee, dat is niets voor mij. Het is nu ‘Marie-José tijd’. Ik ga nog intenser van het leven genieten. Heb altijd gezegd dat ik niet ga werken tot mijn 65ste. Ik weet nog niet precies wat ik ga doen, ik heb geen bucketlist zoals ze dat noemen. Reizen staat op mijn lijstje, ik ben oma geworden. Dus er is genoeg leven in de brouwerij”, lacht ze.